aslında terlik giymeyi hiç sevmediğimi düşünmüşümdür hep. ancak geçen sene, gonca'da harika bir gece geçirirken, zannımca bana verdiği terlikleri pek sevip, belki de evde kendime ait bir terliğim olmamasından dolayı, terlikle aramın iyi olmadığına kanaat getirmiştim. bu yorumumu duyan goncacım da bana terlik almıştı hediye olarak. dün aksam ayaklarım üsüdü biraz, bi baktim ben haric herkesin ayaginda var zaten terlik, dedim benim de bir terligim olacaktı. buldum kırmızılarımı, geçirdim ayagima. nası hosuma gitti, nasi tatli geldi. seviyor muyum acaba su terlik isini diye, dusundum bi daha... bu arada, tesekkurler tabii ki gonca'ya :)