Salı, Kasım 27, 2012

Bir yanım diyor ki

Çocuk ailene vermek için fazla büyük bir hediye değil mi ya? Çocuk yapmak, hayatını yeterince yaşadığını, artık gerisini yaşamak istemeyip, çocuğuna bağışlamayı kabul ettiğin bir sözleşmeyi imzalamak değil mi? Yok efendim 'yaşlandığında bla bla bla' komik bir hikaye sadece; çocuğa harcayacağın parayı kenara koysan, kendine çift bakıcı tutarsın, bir de yük oldum derdi taşımazsın. Nedir bu üstümüzdeki ve içimizdeki çocuk baskısı, çok saçma değil mi? Sevecek adam mı kalmadı dünyada, ilgini gösterecek her şey mi tükendi, zevkle vakit geçireceklerin tamamı çuvala mı girdi, yaşamımız bu kadar mı değersiz? Çocukla geçireceğin zamana kendi hayatın denebilir mi? Oy oy oy...

6 yorum:

Gonca dedi ki...

Ben bişey demeyeyim de sen bi git annene sor bakalım. Dünyada başka hangi canliyi beni sevdiğin gibi sevebilirsin diye sor. Bu hiç tadılmamış ve hiçbirşeye asla benzemeyecek olduğunu bildiğin bağlılık hissini duymak için bile yapmaya değer.

Gonca dedi ki...

oy oy oyyy :)

s dedi ki...

:) yazarken düşündüm. Dedim diğer yanımın söylediklerini de Gonca'yla Meryem yazar :)

turgay baş dedi ki...

diğer yanına doğru benden de cevap gelsin o halde.

saçmalama la !

enmery dedi ki...

ya o iki tarafin kavgasi zaten hayat. Goncacim guzel soylemis.
hayattan onlar icin vazgecsen de, aslinda onlarin hayata tutunmak icin, zor zamanlarda bir adim daha atmak icin guc verdiklerini goruyorsun. bir sey daha, sanirim onlarla hayatimda hic yasamadigim kadar eglenceli zamanlar da geciriyorum :)))

s dedi ki...

:D 'ya o iki tarafin kavgasi zaten hayat'lafı pek anlamlı gerçekten :)