Bitmeyen Acının Ülkesi

Yine sustum, susmamak mümkün olmuyor ülkede. Üzgünüm, dehşet içindeyim ve daha nice boktan duyguyla boğuşuyorum. Tüm bunlar aklımı ve ruhumu kemirirken, bir de yazıp yansıtarak kendime tekrar tekrar maruz kalmak istemiyorum.
Soma'da maden ''faciası'', faciaymış yersen! Facia, afet demek. İşçi güvenliğinin zerre umursanmadığı yerde, bu olsa olsa cinayet! Durumu 'olağan' karşılayan siyasiler ve ölümden dönmüş ''çizmemi çıkarayım da sedye kirlenmesin'' diyen bir işçi... Bu gidişe dur demek için sokağa dökülen ve vurulan insanlar. Polis gaz fişeğiyle vurup öldürüyordu, artık gerçek mermiye geçti.

Acıya dayanamaz oldum...

İzmir

BÖTE Öğrenci Kurultayı var, İzmir'e gideriz belki demişim.Gittik gerçekten. Not düşeyim hatıra defterime. Pın'la aldık beylerimizi, doluştuk arabaya. 1 Mayıs'la birleşince 4 gün yaptık İzmir'i. Gündoğdu Meydanında denizin tam karşısında konakladık hatta. Pek keyifliydi, Ege Üniversitesi'ne gitmenin haricinde, bol bol çimenlerde oturduk, sahilde takıldık, asansöre bindik. Sonraaa Urla'ya, Alaçatı'ya gittik. İşte öyle...