dostlar

Bugun kosemizde dostlarima yer verecegim,
Pelin: kendisi yillarin eskitemedigi dostumdur. Tanismamiz 8 yasimiza, “best friend” moduna girmemizse 13’muze dayanir. O yildir bu yildir beraberiz, Allah bozmasin :) kendisiyle ortaokul ve liseyi beraber okumusuzdur, hatta kendisi lise de sinifini benim icin degistirmistir. Bu arada terk ettigi sinif caliskanlar sinifidir, kimbilir belki de devam etse odtu’den cikma bi muhendis olacakti. O oyledir ki, beni benden iyi bilir. Agzimi acmadan diyecegimi anlar. Gerekirse agzima eder :) e dost bu, dost aci soyler, di mi…

Asli: Asli bana universiteden yadigardir. O olmasa belki de bolumu birakir, bi daha hazirlanirdim. Boyle uyumlu, ilimli, sabirli filan gibi cogu –li, -lu ekli sifati hak eden bi insandir. Pelin’le geleneksel kapismalarimiz esnasinda bizi ayirmak icin cok ugrasir. Ozelliklen hastalik, aksilik gibi durumlarda onu yani basinizda bulursunuz. Hani iyi gun dostu die bi laf vardir ya, iste asli onun zitti biseydir.

Onur: bu Onur var ya bu Onur... Benim canimin icidir. Ayri bi yeri vardir. Soyadinin “Gezen” olmasindan oturu devamli gezmekte, gezerkende bana “kitir 18:30” ya da “aksam Manhattan?” tarzinda kisa ve oz mesajlar atip ayartmaktadir. O da bilir beni, bakisimdan, siritisimdan, mirin kirin edisimden anlar dile getiremediklerimi. İs cikisi birebirdir, derda tasaya iyi gelir :)

Suleyman: geldik suleymanaa. Suleyman bizim oralarda otururdu. Boyle “kız bunaldim, geliyorum”, “suleyman daraldim, hadi disari cikalim” bir iki bulusmaya basladik, sonra nasi oldu da o benim sevgililerimi dinler, ne ara benle beraber hemcinslerine sayar oldu, tam hatirlamiyorum. Ama oldu iste…