ya benim zıtlaşma potansiyelim niye bu kadar yüksek. niye çok şeyi hoş görebilirken şu bi kişiyi göremiyorum. nasıl kinleniyorum bu kadar, niye bastıramiyorum en azindan dereyi gecene kadar niye dayi demeyi basaramiyorum sözcükler büyüyor içimde, gözümü kan bürüyor, ellerim kollarım içimdeki vahşiyi belli edecek kadar hareket ediyor, hatta bıraksalar döverim. çünkü laftan anlamayanın hakkı kötektir. hiç korkmam kızmışım, erkekmiş, kilosu bana kaç basarmış, yok yok bendeki bu hırsla, kırarım ağzını burnunu kesin. tutmayın lan beniiii!