ne zaman ki nemlense gözlerim; göğsüme çökse ağırlık, beraberinde getirdiği sessizlikle birlikte; ne zaman ağlamaya başlasam usuldan; aklım hep o ana yakın son büyük acıma gider, dökülen gözyaşlarım bana o zamanki kalp ağrımı çağrıştırır. boğazım eski sözcüklere düğümlenir, hatıralar hep o hüzünlü tarih sayfalarından canlanır... yenisi kenarda durur, aldığım eski darbelere, kapanmış yaralarıma ağlarım bir de...