Küskün

Küs yatınca küs kalkıyorum.
O zaman aralığındaki huzursuz eylemi uykudan bile saymıyorum.
Oysa ben demiştim* bir gece olsun, aram bozuk yatmayı hiç mi hiç istemiyorum.

*http://kendicapimda.blogspot.com/2008/03/bir-telefonu-olsun-ask-suratla-kapatmay.html

Tahminlerim tuttu, tutmaz olaydı

Tam da tahmin ettiğim gibi oldu, suskunluğa büründüm yeniden. Ülkeme dönüşün peşinden.
Sebepleri üzerine kafa yorsam biraz ve şıkları versem, siz de seçseniz...
a) Gurbette yalnızlıktan düşmüştün bloguna, yalnızlıktan kurtulunca bıraktın
b) Ülkende o kadar yoğunsun ki fırsat bulup yazamıyorsun
c) Ülkende yazılacak şeyler, aslında "yazılmayacak" şeyler
d) Ülkende yaşadıkların seni umutsuzluğa sürüklüyor, yazacak gücü kendinde bulamıyorsun
e) Ülke değiştirmenle yazıların azalması arasında anlamlı bir ilişki yok

Her yerden ayrılık, her yerde ayrılık...

Her yerden ayrılık, her yerde ayrılık...

Döndüm. Giderken üzüldüğüm yerden, üzülerek döndüm. Mutluyum evime kavuştuğum için, hüzünlüyüm bir diğerini bıraktığım için.
Bir de kafamı ve ruhumu toplayıp geldiğime inanıyordum ama yine sırtıma hançeri, kafama balyozu yedim un ufak oldum. Bakalım toplayabilecek miyim...