"Dostluk; her gününü bir arada geçirmek değil, bir araya geldiğinde, kaldığın yerden devam edebilmektir" demişti biri... Ve benim bir dostum var, aynı bu tanımdaki gibi. Katar'a da gitse, Paris'e de, her geri dönüşte; bana verdiği, hiç ayrılmamışlık hissi. Her seferinde, aynı sıcak "merhaba", aynı içten sarılma... Ve biz nedense hep ayrı şehirlerin insanı olsak da, biliyorum ki o hep orada, uzatsam elimi tutacak; gitsem şehrine, bana kapılarını açacak... Seni seviyorum, iyi ki doğdun dostum...