Babannem kocaman mor bir hırka ördü bana, aslında kaban kıvamında bir şey. Havalar birazcık ısınınca onu giyeceğim mont niyetine, örgüsünün tamamlandığı ilk gün dayanamadım giydim de üşüdüm biraz... Nasıl bir emektir yahu, nasıl bir torun sevgisidir ki o battaniye kıvamındaki şey parçalanmaz, bunalıp baştan atılmaz. Ben bir atkı ördüm de, perişan* oldum...

* http://kendicapimda.blogspot.com/2006/11/rg-ryorum-ben-atk-atk-hem-de-selanik.html

Hoşgeldin bahaaar... Bugün mont giymedim :) Uzun kapüşonlu bir hırka giydim onun yerine. Babaannemin ördüğü :) Baharı da hırkamı da babaannemi de çok seviyorum...