pa rça la ra b ölü nmü ş kal b i m (II)

Bir varmış bir yokmuş, kahve falımda, Hürmüz misali 7 erkek çıkmış. 3'ü ezilmiş ayaklarım altında, pes edip bırakmış. Geriye mi? Geriye de 4 kalmış...

Biri tenimi coşturup ruhumu yaralayan, yan yana hep çok yakıştırılan. Diğeri ruhuma ilaç, yarama bant, ama bir kol boyu mesafede durulan. İkisinin arası, tahtın kralı, "unutamadım" beyanıyla tacını geri alma peşinde olan. Öteki; kimsenin beni onun kadar sevemeyeceği, Boğaz'ın Köprüsü'nü, Bolu'nun Dağ'ını aşıp gelip, yeniden şehrime taşınan...