Düzeni sevmeyen, durmadan sorgulayan aykırı yanım, bugünlerde kulağıma evlilikle ilgili şeyler fısıldıyor. Beynimi iyi bilen şeytanım, sırtında kalbimi taşıyan meleğimi çekmiş karşısına, söylenip duruyor. Onlar kavga edince, burada -ben- karışıyor… Kendimi bir topluma, bir uzağına çekiştirip, içimdeki dengeyi zor kurarken, bir de kurallara sıkı sıkı bağlı aşkım ve ondan öte; kökleri toplumun üstünde örtülü toprağın dibinde olan annesi babası hayatıma dahil oluyor. Korkuyorum, içimdeki anarşisti bastıramayıp, aşkımı yoracağımdan, korkuyorum baskı altında tutup sonunda kendimi patlatacağımdan, bir de korkuyorum ben onları çok severken, o anneyle babanın beni sevmeyecek olmasından; sonra kızıyorum kendime “sen böylesin”, niye değiştirmeye çalışıyorsun, niye sevdirmeye uğraşıyorsun kendini diye. Girdaba giriyorum, kendimi kısır bir döngüde buluyorum. İçim sıkılıyor, bunalıyorum…

not: resmi ben çizdim