İnanması güç

İnanması güç ama, en çok master tezimle boğuştuğum, fazlasıyla yorulup strese girdiğim, 2007 yazını özlüyorum, Beytepe'de kaldığım günlerde. Hani Turgay'la gider kötü bir yemek yerdik saat 6 gibi, hava aydınlık olurdu, ağır adımlarla turlardık Beytepe'yi. Beytepe boş, Beytepe sessiz, sakin olurdu. Biz çok gülerdik... Sonra gelir, herkesin çoktan terk ettiği bölüme, yiyip içip eğlenerek, çalışırdık 3'e, 4'e kadar. Biraz uyuyup 7'de iş başı yapardık. Hayret ama enerji dolu uyanırdım. (...) İnanması güç ama en çok 2007 yazını özlüyorum...