Çarşamba, Ağustos 04, 2010

Tamam, gıcığım, ayrıca herkesi koruyup kollamak benim görevimmişçesine çobanım, dolayısıyla kimi işlere gereksiz burnumu sokarım, çabuk öfkelenirim, hatta asabiyim, sonracığıma sivri dilliyim, tüm bu kötü özellikleri kabullenmiş vaziyetteyim; ama gel gör ki bencillik bu özelliklerden biri değil (tabii bence). Ancak 30 yıllık hadi ilk 5’ini sayma, 25 yıllık hayatımın en bencilce düşüncesini keşfetmiş bulunmaktayım. İtiraf ediyorum, arkadaşlarımın sevgilisi olmasın, sadece benim sevgilim olsun! Şayet arkadaşlarımın sevgilileri arkadaşım olabilecek nitelikteyse, o zaman bu kararı kaldırabilirim. Eğer arkadaşım olabilecek cinsten insanlar değilse, bir diğer deyişle onlara kanım kaynamazsa, yine de arkadaşlarım için şöyle bir fedakârlığa razıyım, ben sevgilimle romantik saatler geçirirken, onlar da sevgilileriyle buluşabilirler :) Ancak geri kalan zamanda bana ait olmalılar! Yani kimsenin ağzından bugün Burak/Ezgi ile buluşacağım, seninle görüşemeyiz/istersen sen de bize katıl gibi laflar duymak istemiyorum. Bu da böyle biline…

NOT: Görsel Andy Riley / Selfish Pig

2 yorum:

Adsız dedi ki...

Başlangıçta bencilce bir düşünce gibi ama bence değil. Altında arkadaşını kaybetme korkusu yatıyor. Çünkü arkadaş ve sevgili arasında, ciddi bir anlaşamama veya bir arada bulunmayı istememe durumu olduğunda bir seçim yapmaya mecbur bırakılabiliyor ve genelde de kazanan arkadaşlık olmuyor :(

Meltem

s dedi ki...

Evet kazanan arkadaşlık olmuyor çoğu zaman ne yazık ki...