Boğazında tüy yumağı olan bir kedi gibiyim,
Nereye kussam bilemedim...

Bloguma göz gezdirirken Haziran ayında taslağı oluşturulmuş bir yazı buldum, belki de yazı demek doğru olmaz, tek bir paragraf üstelik tamamlandığından bile emin değilim. Çözdüğüm bir testin sonucu muydu neydi kim bilir, nereden nasıl yazdığımı çıkaramadım, ama gayet geçerli olduğunu düşünerek geç de olsa yayınlıyorum.

'Yetenekleriniz sayesinde bir çok işin altından büyük bir beceriyle kalktığınız insanların gözünden kaçmıyor. Bu nedenle üzerinize düşen iş yükü başkalarına oranla fazla. Tam bitirip kendinizi mutlu edecekken, başka bir işin ucundan tutmak durumunda kalıyorsunuz. Profesyonellik anlayışınız şikayet etmemeyi de içerdiğinden, sessiz, sakin, ama bir hayli yorgunsunuz...'

Çoğunlukla mutlu hissetmek,
hatta yaşamı anlamakta zorlananlara şaşıp kalmak;
Bazense mutlu olmak için tek bir sebep bulamamak,
hayatın yüküyle ezilmek,
sıklıkla sevdiklerini kaybetmekten korkmak,
gözyaşlarına hakim olamamak.
Hiçbir şey yapmak istememek,
durdurup zamanı bir süre kaybolmayı dilemek.
Bu çelişkili duyguların tek tutarlı yanının,
tekrarlanacak olduğunu bilmek...

12. İstanbul Bienali

Eylül sonuna ait bir yazıyla blogumun tozunu alıyorum. 12. İstanbul Bienali... Kaç seferdir Bienal için İstanbul'a gidiyordum, bu sefer biraz daha farklıydı durum, benim İstanbul gezime denk gelmişti Bienal. Beni aylardır sabırla beklemekte olan (!) siz değerli okuyucularım için bol fotoğraflı bir yazı yazacağım ve üstün (!) sanat anlayışımla beğendiğim parçalardan bazılarını paylaşacağım.

• Senden Sonra Uzam - Zamanın Geometrisi, Nicholas Bacal

• 1'de 2, Jonathas de Andrade

  

•  Güzelim Ev: Savaşı Eve Taşımak, Martha Rosler