Tükendim sanırım - Yaşam enerjim emildi - Gözümün feri söndü - Pilim bitti; her nasıl tanımlanırsa artık... Nedensiz mutlu olabilen bana, mutsuz olmak için o kadar çok neden veriyor ki bu ülke; imkan olmuyor mutlu olmama. Öylesine hızlı birikiyor ki negatif duygular, içimi döküp yükümü boşaltmaktan aciz hale geldim, ondandır duygularımı hamallar misali küfeme doldurmam; omurgama uyguladığım baskıyı arttırdıkça arttırmam. Ne de olsa derin üzüntümü açıklayacak derinlikte yazamıyorum, zaten birikim hızına da yetişemiyorum. Dökemeden derdimi satırlara, keçeleşiyor mutsuzluğum, umutsuzluğa dönüşüyor. Ben gittikçe grileşiyorum...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder