Apansız kurtuluverir yüreğin sıkıştığı kapandan. Bitiremeyeceğini kabullendiğin aşkın, yetişemediğin bir hızla yok olur. O kadar çok, o kadar hızla, bir o kadar da boşuna çekmişssindir ki kalbinden çıkan, çapası onun kalbinde olan zincirini, özgürlük umudunu yitireli çok olmuştur. O yüzdendir birdenbire elinde kalıveren zincire karşı şaşkınlığını gizleyememen ve ondandır yıllanmış mahkumlar misali savrulan çapayı nereye koyacağını bilememen...

Not: 18.12.07, başucu defterimden...