Salı, Ocak 22, 2008

p ar çal ara b ölü
n müş k al b im;
baş köşede,
sevip yanıldığım.
sol üstte,
sevmesem yanılır mıyım,
diye bocaladığım.
arada derede,
sevdiğimi sandığım.
gerilerde bir yerde,
sevip uzak kaldığım,
sevmeye fırsat bulamadığım,
belki de anlamsız olan,
imkansız aşkım.
dopdolu kalbim,
bomboş içim.
kalabalıkta yalnızım...

2 yorum:

Adsız dedi ki...

Kalbin bilinci olsaydı atmaktan vazgeçerdi.

Fernando Pessoa

asigo__ dedi ki...

şiiriniz çok güzel sizi kutluyorum.ama böyle insanın psikolojisini bozacak şiir yazmayın ya lütfen