KİTAP: Cam Irmağı Taş Gemi / Nazan Bekiroğlu

Vildan'ın tavsiyesiyle yeni bir kitap okudum, hatta kitap da kendisinin zaten. Kitabın konusu kısaca Mısır'da 3 kuşak boyunca var olan hükümdarlar ve onların mezarlarını yapan taş ustasının / yontucunun hikayesi olarak özetlenebilir. Kitapta neredeyse hiç aksiyon yok, ama bol bol tamlama, uzun uzun cümleler, dolu dolu betimlemeler var. Kitaptan altı çizilesi cümlelerden bazıları:

"Birşeye hayat vermeye kalkışan, onun içinde yaşamayı göze almalı."

"Hünerin iltifata tabi olduğunu bilecek denli insan ruhuna tanıdık olan hükümdar, yontucuya bir sınır çekmemişti."

"Ama, diyordu cam ustası hemen arkasından, cam, sert ve kırılgan da olmalıydı, biri olmazsa camın camlığı eksik kalırdı. Kırılıyordu, demek kalbi vardı ama bir kez kırılınca bir daha toplanmıyordu. Toplansa bile eskisi gibi olmuyordu ve kalp bu yüzden en fazla da cama benziyordu. Denk geliyordu, şeffaflığın, camın en önemli özelliği olduğu çıkıyordu ortaya. O kadar şeffaftı ki cam, içi ile dışı birdi, karanlığı, gizlisi saklısı yoktu, samimiyetin ta kendisiydi. Ama onu var eden saydamlığıu, hacmini boşlukta görünmez kılıyor, yokluğuna da neden oluyordu aynı zamanda."

"Yaşanan, yaşanmamışlığının tanığını yekdiğerinde bulunca baş başa vermiş iki suretten biri diğerine aşkın kelimesini sordu; diğeri gülümsedi ve ona aşkın, bu dünyadan olmayan bir zamanda, bütün ruhların toplandığı mekanda, ruhun, sözleştiği ve seviştiği tanışını bu dünyada hatırlaması olduğunu anlattı. Ama, dedi biri, hesapta ruhun, tanışını bu dünyada hiç bulamaması, ona rastlayamaması var. Diğeri, buldum zannedip de yanılmak var diye ekledi. Bulup da tanıyamamak var, dedi biri. Ve ki bulup da onun tarafından hatırlanmamak var, diye tamamladı diğeri."

"Değil mi ki kimi taş gemi oldum cam ırmakların üzerinden yüzmeye kalkıştım; kimi cam ırmak oldum taş gemilerin bağrımda yüzmesine alıştım. Ama her halde de sadece cam ırmağın değil taş geminin de kırıldığına tanığım. Netice: Cam ırmağında taş gemi yüzdürmeyi bir türlü başaramadım."