Bir bahar şenliği olmalıydı hayat. Yemeli, içmeli, öpüşmeliydik; tıpkı yaptığımız gibi şenliklerde. Sarılmalı, gülüşmeli, yuvarlanmalıydık çimenlerde. Top oynamalı, koşturmalı, acıyana kadar ayaklarımız ya da kalbimizin sesi duyulana kadar dışardan, zıplamalıydık. Müziğe ayak uydurup, sabahlara kadar yorulmadan ve çekinmeden dans etmeliydik. Bağıra bağıra söylemeli şarkıları, arada purolarımızdan bir fırt çekmeliydik. Battaniyelerimiz yerlerde, biz üstünde, tepişmeliydik. Fotoğraflar çekmeliydik, tüm dişlerimizi gösterdiğimiz, en büyük gülümsemelerimizle. Sarılmalıydık, her zamanki gibi insan ayırt etmeden kucaklaşmalı, kol kola dolanmalıydık. Bitmemeliydi şenlik, o sevdiğimiz grup hiç inmemeliydi sahneden.
Kaybetmemeliydik masumiyetimizi, herkesi kendimiz gibi güzel sanmalıydık ve dünyayı iyi bir yer, yaşamı ise anlamlı. Kötüler masallardaki karakterlerle sınırlı kalmalıydı. Numaraları, yalanları, oyunları tatmamalıydık. Almamalıydık dünyanın yükünü omuzlarımıza. Dünya yük olmamalıydı.
Kahretsin! Hiç öğrenmemeliydik "yenik düşüyor her şey zamana, biz büyüdük ve kirlendi dünya" ne demek. Bir bahar şenliği olarak başlamalı ve bitmeliydi hayat...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder