Dolaplarimi duzenledim gecenlerde, şiir dosyalarımın birinin icinde 13-14 yaşlarımda yazdığım şiirlerimi buldum, hatırlıyorum ortaokuldaydım hoşuma gitti, bi iki tanesini paylaşayım dedim...

Korktuğu okunuyor gözlerinden,
Anlatıyor gözleriyle kortuğunu neden,
Susmayan tabancalardan,
Kurşunlardan namlulardan fırlayan.
O da istiyor savasın bitmesini,
O da istiyor diğerleri gibi.
Yine de tek yapabileceği beklemek savaşın bitimini,
Ya da ölüm vaktini...

Not: ne savaşı beni etkilemişti hatırlamıyorum, düşünmek lazım, 94-95 yıllarında ne vardı. hatta bunu okurken hatırladım, bir de savaş konulu hikaye yazmıştım o zamanlarda, Anne Frank tadında. bir kız çocuğunun savaş sırasındaki aşkını anlatıyordu. Aşkı ne cabuk kesfetmişsem, aynı yıllara ait bir de böyle, belli ki yaralı bir kalpten fırlamış bi şiir var:

Saçlarım alev rengi değil belki,
Gözlerim de renkli.
Seviyorum seni ölesiye,
Yetmez mi?