Düzenli üzüntü alıyorum bu aralar, ilaç yutar gibi. Zehir içer gibi. Parkinson'la ilgili okuyorum her gün. Okuduklarımı kaldırabilecekmişim gibi. Bilgiler; boğazımı yırtarak mideme iniyor, alev alev oraları yakıyor, kalbimin ritmini bozup, nefesimi daraltıp, biraz ağlatmadan beynime geçmiyor. Devam etmek için tek motivasyon, beynimdekilerin sevdiğim bir beyni iyileştirmesi ihtimali...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder