Masanın Öbür Yanı:
Kaç kez o koca amfide sınava girmisimdir, ne diferansiyel denklemler, soyut matematikler, real analiz sinavlari vermisimdir. kopyalari siralara islemis kucuk kucuk, sınavdan önce gerekirse kullanmak icin kucuk kagitlar hazirlamis, kimin nereye oturacagini dakikalarca tartismis, her kaş göz isaretini kodlamis, hangi cebe hangi bolumun kopyasini koymanin daha iyi olacagini dusunmusumdur. o sinava hangi asistanin girecegini, yer degistirip degistirmeyecegini, hangi hocanin goz actirmadigini hesaplamisimdir. ogrenciydim ya kopya benim isimdi. bugunse gozetmenlik yapan benim, kopya cektirmemek oldu bu sefer isim. kopya ustasi oldugumdan, herkesin planini anlamak o kadar basitlesiyor ki, cok komik gercekten... yine de cok hırpalamadim cocuklari, uyardim sadece... ve devam etmelerine izin vermedim, dikildim tepelerine:) cok tuhaf bi durum gercekten masanin obur yaninda olmak, herhalde cocuklarima izin verirken de benzer duygular yasayacagim, onlar gitmek isteyecekler babamin deyimiyle "barlara, pavyonlara", ben olmaz diyecegim, buyudukce de azcik azcik verecegim... hehehe dunyanin kurali bu desenize:D